تطبیق منظومه «لیلی و مجنون» و نمایشنامه «سیرانو دوبرژراک» از منظر بیش‌متنیت ژرار ژنت

بینامتنیت اصطلاحی رایج در نظریه‌های ادبی و زبان‌شناسی است که بیش‌تر در آرای ساختارگرایان و پساساختارگرایان دیده می‌شود. در این مقاله کوشیده‌ایم ضمن نیم‌نگاهی به دیدگا‌ه‌های مختلف نظریه‌پردازان بینامتنیت، به تشریح و توضیح ترامتنیت ژنتی بپردازیم و پس از آن با بکارگیری بخش بیش‌متنیت این دیدگاه، مشابهت‌های داستانی منظومه «لیلی و مجنون» و نمایشنامه «سیرانو دوبرژراک» را ارائه دهیم. بینامتنیت مبتنی بر این اندیشه است که متن نظامی بسنده و مستقل نیست، بلکه پیوندی دوسویه و تنگاتنگ با سایر متون دارد. از بررسی رابطه بیش‌متنی ژنتی منظومه «لیلی و مجنون» و نمایشنامه «سیرانو دوبرژراک» بر اساس بینامتنیت احتمالی، همسانی‌های داستانی به دست می‌آید که در نوع خود خواندنی است. روش جمع آوری داده‌ها به شکل کتابخانه‌ای و فیش برداری است و نتیجه بدست آمده از پژوهش امکان کارهای بینامتنی بین آثار ادبی و تألیفات غربی را فراهم می‌سازد.